Een andere theorie op hetzelfde niveau ziet dyslexie als het gevolg van een temporeel verwerkingsprobleem; een disfunctie in het verwerken en onthouden van seriële informatie. Nog een andere hypothese verklaart dyslexie als een taalverwerkingsprobleem; een vertraagde of gebrekkige fonologische verwerking van taal, dat wil zeggen een probleem met de verwerking van de klankstructuur van woorden. Deze laatste hypothese wordt door veel onderzoek ondersteund (Tijms, 1999). De volgende definitie van dyslexie, opgesteld door de International Dyslexia Association sluit goed bij deze hypothese aan:.
Dyslexia is one of a several distinct learning disabilities. It is a specific language-based disorder of constitutional origin characterized by difficulties in single word decoding, usually reflecting insufficient phonological processing. These difficulties in single word decoding are often unexpected in relation to age and other cognitive and academic abilities; they are not the result of generalised developmental disability or sensory impairment. Dyslexia is manifest by variable difficulty with different forms of language, often including, in addition to problems with reading, a conspicuous problem with acquiring proficiency in writing and spelling (Lyon, 1995, p. 9, in: Tijms, 1999).
Op fundamenteler niveau, het verklaren van het ontstaan van de ontbrekende vaardigheden zelf, bestaan er evenzo verschillende hypothesen. Een daarvan is de testosteron-theorie voor cerebrale lateralisatie van Geschwind, Behan en Galaburda (1987). Deze theorie veronderstelt dat onder andere dyslexie veroorzaakt wordt door een ontwikkelingsvertraging van de linker hersenhelft als gevolg van een hoge concentratie testosteron tijdens de zwangerschap. De hoge concentratie testosteron zou leiden tot een afwijking in de ontwikkeling van de normale hersenasymmetrie en om die reden tot afwijkingen in cerebrale dominantie en lateralisatie van functie.